گفتار درمانی یکی از رشته های توانبخشی و از شاخه های علوم پزشکی است. یک تصور غلط و رایج این است که گفتار درمانی را شاخه ای از روان‌شناسی می‌دانند که با صحبت کردن با مردم به اصلاح اختلالات رفتاری می‌پردازد.
بسیاری این رشته را محدود به اصلاح کردن اختلالات تلفظ می‌دانند (مثلاً فردی که توانایی تلفظ حرف “ر” را ندارد).در حقیقت گفتار درمانی با حوزه گسترده‌ای از موضوعات گفتار (تکلم)، زبان، بلع، صوت و ارتباط درگیر می‌شود و طیف وسیعی از اختلالات را شامل می‌شود:
۱.نوزادان نارسی که مشکل در مکیدن شیر و بلعیدن دارند.
۲.کودکان و بزرگسالانی که مشکلات بلع مواد غذایی و مایعات دارند.
۳.کودکانی که در برقراری ارتباط با دیگران (کلامی و غیر کلامی) مشکل دارند.
۴.کودکان زیرشش سال که با یا بدون هیچ اختلال واضحی تاخیر در گفتار و زبان و برقراری ارتباط دارند.
۵.کودکانی که گفتارآنها برای افراد نا آشنا واضح و قابل فهم نیست(اختلال در تلفظ اصوات گفتاری).
۶. کودکان کم شنوا ،ناشنوا و یا دارای کاشت حلزون شنوایی.
۷.کودکان دارای اختلالات ژنتیک و کروموزومی و دارای سندروم های مختلف مثل سندروم داون
۸.کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم
۹.کودکان دارای شکاف لب و کام
۱۰.کودکان دارای بیش فعالی و مشکلات حافظه و توجه و تمرکز
۱۱. کودکان و بزرگسالان دارای لکنت
۱۲.کودکان دارای اختلال یادگیری:مشکل در خواندن، نوشتن، دیکته یا ریاضی
۱۳.مشکلات گفتار و زبان پس از سکته ، ضربه به سر، تصادف و…
۱۴.توانبخشی آسیب‌های مغزی مثل پارکینسون، آلزایمر، ام اس و ….
۱۵.مشکلات حنجره و گرفتگی صدا
۱۶.راهنمایی کسانی که از صدای خود در حرفه شان استفاده میکنند مثل معلمین و خوانندگان و به صورت کلی هر اختلالی که در دوران کودکی یا بزرگسالی بر درک یا بیان گفتار ویا کیفیت صدا یا عمل بلع تأثیر منفی بگذارد.
نویسنده: خانم زهرا امیری (گفتار درمانگر)
بدون دیدگاه