فرزندپروری بهتر مستلزم صبوری و خودمراقبتی است:
وسط راهرو پایتان به کفش گیر میکند و زمین میخورید. پایتان روی یک ماشین اسباب بازی میرود و باز پیراھن دیگری کف اتاق فرزندتان افتاده است. سعی میکنید داد نزنید، چون میخواھید با او صبوتر رفتار کنید. اما این فکر دست از سر شما بر نمیدارد:” مگه همین تازگی دوباره ازش نخواستم اتاقشو تمیز کنه؟ ولی انگار نه انگار!” در چنین مواقعی در یک چشم بھم زدن از کوره در میرویم. در این مطلب قرار است نکته هایی را برای صبور بودن بیشتر با بچه ھا بخوانید.داد زدن، بحث کردن، برافروخته شدن چھره و خشم… همه ی اینھا نشانه های از دست دادن صبر ماست. اما این چھره ای نیست که هیچ مادری بخواھد فرزندش از او به یاد بیاورد حتی ھیچ مادری نیست که بخواھد فرزندش را در آینده پدر یا مادری خشمگین تصور کند. نگران نباشید! این مشکل حل شدنی است.
برای صبورتر شدن با فرزندتان باید دیدگاھتان را تغییر دھید:
با خانواده تان مثل “مھمان” رفتار کنید تا آنھا ھم با شما به ھمین روش رفتار کنند. آیا سر مھمان بخاطر نشستن دستھایش قبل از غذا داد میکشید؟ اگر عجله داشته باشید به مھمان میگویید: یالا بجنب؟! سعی کنید برای یک ھفته ھم که شده با فرزندتان مثل مھمان رفتار کنید. اگر برای خودتان یک نوشیدنی یا اسنک درست کردید، به اعضای دیگر خانواده ھم تعارف کنید، کارھایی از این دست! با این روش جو خانه را آرام نگه میدارید، ھمه به خوبی با ھم کنار می آیند و به زودی ھمین رفتار را با خود شما خواھند کرد.
صبر میوه ی اندیشیدن است:
ببینید مشکل کجاست. خودم را مثال میزنم: چند روز قبل سر موضوعی از شوھرم ناراحت بودم(یادم نیست سر چه موضوعی بود).ھمان موقع دختر 3ساله ام سمت من آمد. با گریه و زاری میگفت: من گشنمه! من ھم با تشر جوابش را دادم: ھروقت تونستی مثل یه دختر بزرگ با من حرف بزنی کمکت میکنم! حرف بدی نزدم، اما مشکل لحن کلام من بود. لب هایش را آویزان کرد و چشمھایش پر از اشک شد. دلم میخواست من ھم پا به پای او گریه کنم. من از دست دخترم عصبانی نبودم. اما او تنھا کسی بود که با بد رفتار من کنار می آید یا بھتر بگویم او قربانی عصبانیت من از شوھرم بود.
خواب برای بالابردن صبر مھم است:
به قدر کافی استراحت کنید. درست مثل بچه ی بدعنقی که شب خوب نخوابیده شما ھم اگر به قدر کافی نخوابید کم صبر و بداخلاق میشوید. 7 ساعت خواب شب ( 8ساعت چه بھتر!) را از خودتان دریغ نکنید تا متوجه تغییر آن در خلق و خویتان شوید. صبور بودن وقتی بیش از حد خسته باشید کار سختی است. ھمه ی ما میدانیم کمبود خواب با یک بچه ی 2 ساله چه کار میکند.در نظر بگیرید شما ھم یک 2 ساله ی بالغ ھستید که فقط مھارت های مقابله اش قدری بھتر شده!
آب رسانی در از دست ندادن صبر مھم است:
بیشتر آب بنوشید و بھتر غذا بخورید. سلامتی شما متاثر از چیزی است که میخورید. اگر به قدر کافی آب نمیخورید انتظار نداشته باشید انسان شاد و صبوری باشید. شاید بعید به نظر برسد که آبرسانی یک عامل مستقیم در افزایش صبر در برابر کودکان است، اما ھریک گام کوچک میتواند شما را به صبورتر شدن نزدیک کند.
تحرک به صبورتر شدن شما کمک میکند:
ورزش آزاد کننده ی اندورفین است، عاملی که شما را شادتر میکند. علاوه بر کمبود خواب، کمبود حرکت عامل دیگری در بدخلقی کودکان 2ساله است. در نظر بگیرید خود شما ھم ممکن است از بی تحرکی کم صبر شده باشید. اگر بیرون از خانه و در ھوای تازه ورزش کنید اثرگذاری ورش بیشتر خواھدشد.
استراحت کنید:
پس از عصبانیت و از دست دادن صبر برای آرام شدن به نیم ساعت کامل زمان احتیاج دارید. در این مواقع از تمام اعضای خانواده بخواھید در اتاق خودشان به مدت 30 دقیقه سرگرم خواندن یا بازی شوند نا آرام شوند. با این روش به آنھا یکی از مھارتھای مھم زندگی را می آموزید یعنی “مقابله با بی صبری”. راه دیگر آرام شدن تمرینات تنفسی و مدیتیشن است. به طور کلی خشم برای بدن سم است پس با کنترل احساسات از بدنتان مراقبت کنید.
رفتار را ھدف اصلاح قرار دھید نه کودک را :
ببینید آیا فرزند شما مثل شما رفتار میکند. وقتی مشکلی به وجود می آید، او چه واکنشی نشان میدھد؟ اگر واکنش او مشابه شماست(یک واکنش منفی)، درصدد اصلاح آن برآیید. اگر بھترین نسخه از خودتان نیستید آن را به عنوان یک حقیقت بی چون و چرا نپذیرید، بیشتر تلاش کنید. ھروقت احساس کردید فشار خونتان در حال بالا رفتن است، سعی کنید به جای داد زدن با صدای آھسته صحبت کنید! این کار معجزه میکند!
بگو مگو نکنید:
با فرزندتان بگو مگو نکنید. اگر کلافه باشید، با بگومگو کردن او را به حال خودتان دچار میکنید. قاطع، اما منصف باشید. یک قانون بگذارید و به آن پایبند بمانید تا جلوی ھرگونه جر و بحث غیرضروری را بگیرید، چون فایده ای ندارد. بعد از این که فرزند شما فھمید قرار نیست به چیزی که میخواھد برسد، با او ھمدردی کنید. با این روش به فرزندتان می آموزید چگونه با ھمسالان خودش صبور باشد!
الگوی صبر باشید:
به یاد داشته باشید فرزند شما نظاره گر رفتار شماست. چرا بیرون از خانه والدین صبورتری ھستیم، اما در خانه نه؟ از آنجا که فرزندان ما تمام طول روز در حال تماشای ما ھستند و از رفتار ما الگوبرداری میکنند بھتر است الگوی خوبی برای آنھا باشیم.
کنشگر باشید:
ریشه ی رفتارھای بی تابانه ی من ھمیشه آماده نبودن است. اگر وقت ناھار رسیده باشد و من آماده نباشم، بچه ها بدعنق میشوند (بخاطر گرسنگی) و من عاقبت از کوره در میروم. اگر قبل خواب ناھار فردای بچه ها را برای مدرسه درست نکرده باشم، صبح پر جنب و جوشی در پیش خواھم داشت، چون بچه ها دیر به مدرسه میرسند و من باز ھم از کوره در میروم. آماده بودن، جلوی تمام این عصبانیت ھا را میگیرد.
مھربانی، عشق و بخشش را به فرزندتان بیاموزید:
از یکدیگر تعریف کنید. شاید این کار در ابتدا سخت باشد، اما حال ھمه را خوب میکند. این لطف را در حق اعضای خانواده تان کنید و الگوی عشق ورزیدن باشید. میتوانید برای نخستین بار در وعده ی نھار این کار را تمرین کنید؛ مثلا ھریک از اعضای خانواده از دو خصوصیت دیگری تعریف کند.
آموزش بخشش ازخود شما آغاز میشود:
ھر زمان اشتباه کردید عذرخواھی کنید. وقتی به فرزندتان فروتنی را آموزش میدھید مسئولیت پذیری را ھم به او آموخته اید و او یاد میگیرد در آینده به لطف داشتن الگویی چون شما مسئولیت اشتباھاتش را بپذیرد. به خودتان برای تغییر فرصت دھید. اگر معمولا زود از کوره در میروید، برای ترک این عادت به خودتان زمان بدھید. خودتان را به خاطر ھرکاری که آن روز انجام داده اید(عصبانی شدن، داد زدن، چند دقیقه بیشتر تنبیه کردن) ببخشید و سعی کنید فردای آن روز رفتارتان را بھتر کنید. ھیچ یک از ما نمیتوانیم ھمیشه بی عیب و نقص باشیم، بالاخره گاھی خشم به سراغ ما می آید، اما میتوانیم برای بھتر کردن رفتارمان تلاش کنیم.
ھر روز یک شروع جدید است:
ھر زمان یکدیگر را بھتر شناختیم، رفتارمان ھم بھتر میشود. شما به عنوان والدین ھمیشه فرصت یادگیری، رشد و بھتر شدن را دارید. اشتباه کردن مھم نیست، مھم درسی است که از تک تک اشتباھاتمان میگیریم. ھروقت احساس کردید در حال از دست دادن صبرتان ھستید برای آرام کردن خودتان تلاش کنید، چشمانتان را باز کنید و به فرزندتان نگاه کنید که در حال تماشای شما و حالتھایتان است. سعی کنید بھترین الگوی صبر و مھربانی برای فرزندتان باشیدبهتر
بدون دیدگاه